De Antieke Goden

Antieke Goden

Inhoudsopgave

Stamboom van de ROMEINSE (Soemerische) goden

 


Terug naar inhoudsopgave

De strijd tussen de antieke goden

In de Soemerische en Babylonische scheppingsverhalen worden twaalf goden genoemd, net zoals later bij de Grieken en Romeinen. Ze zijn geen spirituele wezens, integendeel. Op een dag besluit het Raad van de Goden om een van hen, Marduk, die we ook kennen als de god Mars, te vermoorden met zeven ’terreurwapens’. Twee in de Sinaï-woestijn en vijf in de steden langs de Zoutzee. Ze veroorzaken daarmee een Grote Calamiteit, omdat er veel meer menselijke slachtoffers zijn dan verwacht, en wat nog erger is: de straling en de radioactieve wolk veroorzaken genetische schade aan veel overlevenden. Bovendien overleeft Mars de aanval. Hij is woedend en wraakzuchtig. Als compensatie moet de Raad van de Goden aftreden [Psalm 82] en Mars kan de aarde alleen leiden. Hij moet echter wel de rommel opruimen.
Zie boekverwijzingen 2, 3 en 6.

Mars was boos en hij wil dat zijn familieleden op de Dag des Oordeels van hun onsterfelijkheid worden weggenomen en de doodstraf krijgen [Psalm 82: 7, Openbaring 19:20]. De andere goden worden in Openbaring gedemoniseerd tot Beesten.

Ik vond tien van de twaalf goden terug in Openbaring: Neptunus (Enki) als het Beest uit de zee, enzovoort. De enige god die in Openbaring die met name genoemd wordt, is Apollo (Utu), ‘een koning, de engel van de afgrond’ [Openb.9: 11].

Terug naar inhoudsopgave

De twaalf goden in Openbaring

 

Soemerische naam Romeinse naam in Koninklijk Paleis Hoofdstuk Openbaring Karakter in Openbaring
Anu Saturnus 13 Beest 666
Antu Cybele 12 Vrouw op de maan
Enlil Jupiter 13 Beest  uit de aarde
Enki Neptunus 12

13, 19

20

Draak

Beest uit zee

Satan

Ninmah Minerva
Utu Apollo 9 Apollyon
Inanna Venus 17, 18 Hoer van Babylon
Marduk Mars 1-22
5,  8, 15, 16
God
Slachtoffer aanslag
Ningishzidda Mercurius 19 Valse profeet
Mut Diana
Nannar Atlas 12 Michaël
Ninurta 8, 16 Engel
Nergal 8, 16 Engel
Enki or Marduk? 22 Waterman
Nabu
Galzu
20
1
Lam
Jezus Christ

Terug naar inhoudsopgave

De kosmische tijdperken

Twaalf is het heilige getal van de goden. Ze telden twaalf planeten in het zonnestelsel: de zon, onze maan en tien planeten (inclusief Niburu). Er waren altijd twaalf goden in de Raad; een jonge god kon alleen binnenkomen als een oudere met pensioen ging. Ze verdeelden het jaar in twaalf maanden. Ze splitsen een dag in twee keer twaalf uur en het uur in twaalf keer vijf minuten.

Ze verdeelden het Grote Jaar van 25000 aardse jaren in twaalf gelijke delen, de Kosmische Tijdperken van elk 2160 jaar. In elke periode komt de zon op in een andere sterrenconstellatie. Het was Enki (Neptunus) die namen gaf aan de twaalf sterrengroepen en de zodiak startte die we vandaag nog steeds kennen.

De goden hebben een god toegewezen aan elk kosmisch tijdperk. Gedurende 2160 jaar was de god voorzitter van de Raad en domineerde het beleid. Om de mensheid te laten weten welke god de baas was en welk beleid te verwachten was, richtte de god Mercurius constructies zoals Stonehenge over de hele wereld op. Verschil in beleid was dus niet het resultaat van een of ander mysterieus kosmisch effect, maar van een gekozen strategie.

.

De kosmische tijdperken  (van ref 1)

Tijdperk Soemerische God Romeinse Naam Aardejaren
Waterman (Aquarius) Enki Neptunus 2100 – 4260
Vissen Enki Neptunus 60 BC – 2100
Ram Marduk Mars 2220 BC – 60 BC
Stier Enlil Jupiter 4380 BC – 2220 BC
Tweeling Utu/Inanna Apollo/Venus 6540 BC – 4380 BC
Kreeft Nannar Atlas 8700 BC – 6540 BC
Leeuw Ningishzidda Mercury 10860 BC – 8700 BC
Maagd Ninmah Minerva
Weegschaal Nergal
Scorpio Gibil
Boogschutter Ninurta
Steenbok Ishkur

De kosmische tijdperken

Vele grote jaren lang, werkte dit concept  redelijk goed. Totdat de  tijdperk van Ram (Aries) startte en Mars veel meer kracht pakte dan in het systeem was afgesproken. Als gevolg hiervan besloten de andere goden hem te doden, met de Grote Calamiteit tot gevolg. De andere goden moesten aftreden van de Raad en het systeem van toegewezen Tijdperken stopte.

Het Vissen tijdperk begon rond 60 v.Chr. (Er is altijd een lange overgangsperiode van ten minste 72 jaar). Dat tijdperk was toegewezen aan Neptunus, die echter de Aarde had verlaten en Mars bleef de Koning van de Aarde en het enige lid van de Raad.

Nu, in de overgangsperiode naar het Watermantijdperk, hebben we hetzelfde conflict. Blijft Mars koning van de Aarde? Of zal Neptunus terugkeren en de echte God van Waterman worden en zal zijn verzonken continent Atlantis herrijzen? Zal Mars zijn beleid van materialisme en conflict voortzetten, of zal Neptunus zijn tijd van liefde, vrede en wijsheid brengen?

Terug naar inhoudsopgave

Citaat van de roman over benoeming tot Waterman:

 

“Alles is in orde, zoals bijna twee duizend jaar geleden is beschreven”, declameert Mars en staat op vanuit zijn troon. “De duranki wordt geactiveerd en de verbinding tussen Hemel en Aarde gemaakt. Alle goden op Niburu en alle aardlingen op Aarde zijn nu getuige van mijn beëdiging tot oppergod van het Watermantijdperk.”

Meteen voelt Bob de druk in zijn brein, die hij van Davos herkent, en hij hoort het hoge gefluit van de mind control in zijn oren. Hij merkt dan zijn perceptie verschuift en dat hij andere dimensies kan zien. Het paleis is nu echt een tempel. Energiebanen en krachtstromen van de symbolen op de vloer wervelen omhoog naar de godenbeelden hoog aan de muren en van daaruit door het plafond de ruimte in. 

Mars steekt zijn Alfa ME omhoog om er een bliksem uit te laten vliegen, maar er komt alleen maar een klein vlammetje uit. Iets klopt er niet. Bob 

en Aya weten wat, maar Mars niet. Hij houdt zijn ME nog hoger en roept met zijn donkere stem heel luid: “Hierbij verklaar ik dat ik De Waterman ben.” De grote transformatie waarop Mars hoopt, gebeurt maar niet. Het gefluit van de duranki wordt dan nog krachtiger en de energiebanen spuiten heftiger door de Burgerzaal. De godenbeelden in de Burgerzaal lijken zelfs tot leven te komen. Het enorme beeld van Atlas kraakt en kreunt en het hemelgewelf wankelt op zijn schouders. De tonnen zware hemel kan elk moment op de aarde storten, door de Burgerzaal stuiteren en de royalties in de kring vermorzelen. De Engelse prinses gilt van angst. Bob beseft dat volgens de oude voorspelling dit het einde van Amsterdam zou zijn. Misschien zou de stad niet compleet verdwijnen, maar wel transformeren tot het Nieuwe Amsterdam. Hoewel het paleis schudt en zindert van de goddelijke magie, gebeurt er maar niet wat Mars wil bereiken.”

 

De burgerzaal van het Koninklijk Paleis met de twaalf sterrenbeelden op de grond. Aan de muur is godin Justitia met haar weegschaal en gouden zwaard. Boven haar staat het beeld van de god Atlas met de bol van de hemel op zijn schouders.

External link for more info about the Royal Palace.

Terug naar inhoudsopgave

Immoraliteit, de vloek van onsterfelijkheid

 

  Aya

Een van de lagere vrouwelijke goden, Aya, bleef achter toen de meeste goden de aarde verlieten, 2580 jaar geleden. Ze ziet eruit als een fotomodel van 28, maar is eigenlijk 100.000 jaar oud. De goden zijn quasi-onsterfelijk door het gebruik van het Levenswater, de nectar van de Olympische goden. Ze schaamde zich ervoor om een godin te zijn, voornamelijk vanwege de immoraliteit van de goden. Onsterfelijk leven is als een eindeloze vakantie zonder oorzaak of doel. Immoraliteit is de vloek van onsterfelijkheid, omdat onsterfelijke mensen niet bang zijn voor straf. Volledige of gedeeltelijke vernietiging van een planeet door een apocalyps is geen probleem voor een onsterfelijke god.

Aya begint een seksuele relatie met Bob en ontmoet vervolgens Bobs verraden vrouw Marjolein. Aya komt erachter dat mensen zoals Marjolein moreel en spiritueel veel sneller groeien dan goden. Daarom wil ze mens worden. Marjolein wil de perfecte genen van de godin, om altijd jong, gezond en mooi te blijven.

Ze besluiten hun genen uit te wisselen. Het faalt meerdere keren, maar aan het einde van het verhaal hebben ze succes, zo lijkt het. Marjolein valt dan in een eeuwige uittredingservaring en Aya veroudert in een ongekend tempo en sterft binnen enkele seconden. Alles was voor niets.

Terug naar inhoudsopgave

Citaat over genenruil

“Met een kreun van kracht zetten, ramt hij de naald bij haar borstbeen naar binnen. In de Soemerische geschriften staat dat de goden de Levensessentie uit een rib van Ninmah hebben gezogen. Daarna hebben ze het in de rib van Ti-Amat ingebracht, om twee extra Takken aan haar Levensboom toe te voegen, zodat haar Levensessentie zich kon voortplanten. Bob heeft met Aya overlegd en toen hebben ze besloten niet een rib maar haar borstbeen te gebruiken. Daar zit het gele beenmerg in, waarin jonge stamcellen worden gemaakt. Cellen met volmaakte goddelijke genen, eeuwenlang gekoesterd en gereinigd met Levenswater. Uit verhalen over beenmergtransplantatie weet Bob dat het inbrengen van een naald niet het probleem is, maar wel het opzuigen van het beenmerg dat heel pijnlijk is. Hij ziet dat Aya haar ogen sluit, ze omhoog keert en dan ook de rapid eye movement vertoont van iemand die droomt. Met een krachtige ruk trekt hij aan de handgreep van de injectienaald en zuigt het gele merg omhoog. Aya wordt er wakker van en geeft een gil van pijn. Hij geeft de naald aan Jet, zijn assistente, die het op een kussen legt.

Dan herhaalt hij de procedure bij Marjolein. Hij ziet dat ze nog in diepe trance is. Hij mikt ook bij haar een injectienaald midden tussen haar mooie ronde borsten, recht boven haar hart en duwt de naald naar binnen. Ze heeft het niet gemerkt. Nu moet hij bij haar ook het beenmerg opzuigen. Hij pakt de handgreep van de naald stevig vast om te trekken. Hij kijkt naar zijn vrouw, die nog steeds de uitstraling van een engel heeft. Hij aarzelt, hij kan het niet. Hij kan de liefde van zijn leven geen pijn doen.”

Terug naar inhoudsopgave

Technologie van de  goden

Voertuigen

Tweetraps raket in een ondergrondse silo

Verschillende voertuigen in Egyptische tempel: helikopter, gevechtsvliegtuig, onderzeeboot.

Djed of Duranki. Dur.An.Ki ibetekent in het Soemerisch: Verbond.Hemel.Aarde. Een interplanetaire video telefoon.

MEs

ME’s zijn in de hand gedragen symbolen van status, met functies voor communicatie, geheugen en magische kracht. Elke ME is uniek. Het is onbekend waar ME de afkorting van is.

 

ME van Mercurius, caduceus, slangenstaaf

Ankh voor genezing

ME van Jupiter, bliksemflits

ME van Venus, Omega ME, symbool van lidmaatschap Raad der Goden

ME van Saturnus

ME van Mars, Alfa ME, symbool van voorzitterschap Raad der Goden

Terug naar inhoudsopgave

Literatuur en Referenties

 

Boeken over de buitenaardse goden:

  1. Zecharia Sitchin, The 12th Planet, Avon, 1976
  2. Zecharia Sitchin, The End of Days, Armageddon and Prophecies of the Return, Harper 2007
  3. Zecharia Sitchin, The Lost Book of Enki, Memoirs and Prophecies of an Extraterrestrial God, Bear & Company, 2002
  4. Chris Hardy, DNA of the Gods, The Anunnaki Creation of Eve and the Alien Battle for Humanity, Bear & Company, 2012
  5. Sasha Lessing, UCLA, Anunnaki, Gods no more
  6. Sasha Lessing, UCLA, Marduk, King of Earth, 2017
  7. William Bramley, The Gods of Eden
  8. Sir Laurence Gardner, Bloodline of the Holy Grail

Websites over de buitenaardse goden:

  1. Chronology of the gods: https://enkispeaks.com/anunnaki-chronology-sitchins-timeline-4-and-a-half-billion-years-ago-to-311-bce-article-web-radio/
  2. Nuclear war in 2024 BCE: https://enkispeaks.com/most-anunnaki-left-earth-to-marduk-after-enlilites-nuked-sinai-canaan-their-nukes-radiated-sumer/
  3. Evidence of alien gods: https://enkispeaks.com/evidence-validates-sumerian-story-of-gods-from-nibiru/
  4. enkispeaks.com;
  5. http://www.enkisfreedom.blogspot.nl/
  6. http://www.enkiptahsatya.com/